Utrecht vanuit een torenkraan

Al heel erg lang kijk ik verlekkerd naar de foto’s die door de kraanmachinisten van Utrecht via Twitter met ons gewone mensen op de grond worden gedeeld. Van hoe de zon ’s ochtend boven een mistige stad opkomt of de onvoorstelbaar kleurrijke zonsondergang. Ik ben altijd een beetje jaloers. Hoewel het me niks lijkt om de hele dag op eenzame hoogte te werken, is het uitzicht wel fenomenaal. Dus toen ik hoorde dat bezoekers op de Dag van de Bouw door kraanmachinist Geurt van Roekel omhoog getakeld konden worden, rende ik op zaterdagochtend rechtstreeks van mijn yogaklasje naar de bouwput van Hoog Catharijne. En hoog was het!

Die ochtend was het ontzettend mistig, maar toen ik bij de bouwput arriveerde, brak de zon door en was het plotseling bloedheet. Ik schreef me bij een paar vriendelijke dames van de administratieve afdeling van BAM in, at ondertussen even een ijsje en toen was mijn groepje aan de beurt. Met vier mensen tegelijk mochten we met een andere mevrouw van BAM meelopen, verder het dak van het nieuwe gedeelte van Hoog Catharijne op. Door een stille maar doortastende meneer werden we in een gordel gehesen en heel even vroeg ik me af of ik misschien zelf aan de kraan zou hangen. Dat was gelukkig (of helaas, dat weet ik nog niet precies) niet het geval. We stapten in een zogeheten manbak, werden veilig vastgeklinkt aan de reling van die bak en vervolgens takelde Geurt ons omhoog. Daar gingen we! Laat ik er verder niet te veel woorden aan vuil maken, maar met jullie delen wat ik zag.

Daar gaan we!

Ik zit goed vast.

Maar het wiebelt wel een beetje.

Op het dak lopen de mensen van de rondleiding die BAM vandaag ook verzorgde op de Dag van de Bouw.

We blijven maar stijgen!

De markt op het Vredenburg van bovenaf.

Even zwaaien naar Geurt!

Onze begeleider vind het allemaal niet zo spannend.

Ik wel! Spannend en mooi.

Prachtig om het dak van ons gloednieuwe station zo te zien glinsteren in de zon.

De Inktpot met de ufo in de verte. En als je heel goed kijkt, kun je zien dat de vlaggen van de V&D halfstok hangen. Ach…

Er zijn alweer nieuwe mensen gearriveerd op het dak naast ons.

Moet je die fietsen op het Smakkelaarsveld zien joh! En spot de trein.

En de allerlaatste is van het prachtige stukje gloednieuwe singel.

Wat een unieke kans om Utrecht vanuit dit perspectief te mogen bekijken. Ik ben nog steeds jaloers op mannen als Geurt en Marco, maar heb nu zelf ook een klein beetje mogen ervaren hoe het is om overal bovenuit te stijgen.