Een jaar geleden zat ik enigszins nerveus op de fiets, op weg naar park Lepelenburg. Via Facebook had ik me aangemeld voor de allereerste Girls Love 2 Run training in Utrecht. Ik had geen idee wat ik kon verwachten en daar kan ik niet zo goed tegen. Maar ik ben een meisje dat van rennen houdt en in Utrecht woont, dus ik had het gevoel dat ik erbij moest zijn. Dat gevoel bleek te kloppen en sindsdien stonden mijn maandagavonden in het teken van hardlopen met heel veel leuke meisjes.
Op een zonnige vrijdagavond een tijdje geleden, fietste ik samen met Elger naar een voor mij onbekend stukje Utrecht. Tijd om eindelijk eens de Werkspoorkathedraal te bezoeken. Ik had al veel gehoord over deze industriële locatie. Vroeger bouwde de Koninklijke Nederlandsche Fabriek van Werktuigen en Spoorwegmaterieel, ook wel Werkspoor genoemd, hier onder andere bruggen, treinen en stoommachines. Nu zit de HKU in een gedeelte van het fabriekspand en worden er culturele evenementen georganiseerd. Zoals openlucht film festival Pluk de Nacht. Een verslag van een mooie nacht op een betoverende locatie. (Ik riep meteen naar Elger: “ik wil hier trouwen!”)
Opeens kwam het voorbij. Volgens mij was het op Twitter. @slachtstraat. Als profielfoto een feestelijk plaatje van Onno, Fleur en Mustafa. Een raadselachtige tweet die beloofde dat er op 29 augustus iets op de Slachtstraat zou gaan gebeuren. En dat echte Utrechters wel weten waar dat is. Nu weet ik inderdaad waar dat is. En ken ik Onno, Fleur en Mustafa een beetje, waardoor ik ook het vermoeden had dat hetgeen er stond te gebeuren tof zou zijn. Ik kreeg gelijk. De Slachtstraat is vanaf nu iedere laatste zaterdag van de maand waar je moet zijn. Om 16.30 uur. Ik zal je vertellen waarom.
Gisterochtend voelde ik me een alien. Ik was geland op een planeet die ik niet kende. De wezens die daar rondliepen deden dingen die ik niet begreep, om redenen die ik niet wist te achterhalen. Het was koers. En 33 graden. Ik mag dan wel nooit sport kijken, niets van wielrennen begrepen hebben en een wintermeisje zijn, ik zou het mezelf nooit vergeven als ik op deze bijzondere dag binnen zou blijven. Dus trok ik zo min mogelijk kleren aan en deed wat ik kan en wat ik ken. Door Utrecht struinen en foto’s maken. Hieronder een verslag in 47 foto’s. Van de Tour de France in Hartje Utrecht.