“Volgens mij beseften we geen van allen… dat was misschien wel één van de beste, één van de gelukkigste momenten van ons leven. ‘t Vervelende is alleen dat je ‘t nooit beseft als ‘t zo is: later pas. ‘t Komt maar zo zelden voor dat je tegen jezelf zegt: wat ben ik nu gelukkig. Soms zeg je: wat was ik toen gelukkig. Of soms: ik ben pas gelukkig als… Maar bijna nooit besef je ’t geluksmoment als ‘t er is. Nu. Als je begrijpt wat ik bedoel.”
Wat doe jij normaal gesproken op een regenachtige zaterdagmiddag in november? Nou, ik ging laatst in mijn lievelingsstad vijf restaurants af, at overal één gerechtje en dronk één glaasje. Gekkenwerk? Normaal gesproken wel, maar niet met de SmaakMakers Tour. Dan is dat precies de bedoeling. Marike, de bedenker van dit leuke concept, nodigde mij uit om eens mee te gaan. Het leek me de ultieme manier om nieuwe restaurants uit te proberen. Uiteraard had ik mijn camera bij me, dus ik neem je graag mee op deze culinaire tour door Utrecht.
Bij UtrechtDownUnder zie je altijd actuele kunst op verrassende locaties. In het voorjaar van 2015 schreef ik bijvoorbeeld over de expositie Onder Controle in de voormalige gevangenis aan het Wolvenplein. Afgelopen weekend zag ik Utrecht en een heleboel kunst opnieuw vanuit een bijzonder perspectief: werfkelders. In deze bijzondere ruimtes aan de Oudegracht is de komende twee weekenden nog actuele kunst te zien van 36 verschillende kunstenaars. Ik bezocht afgelopen weekend deze 19 werfkelders tussen het Wed en de Twijnstraat. Een beknopt fotoverslag zodat je hopelijk nieuwsgierig genoeg wordt om zelf te gaan kijken.
Ik heb niet zoveel met de Jaarbeurs. Ik woon pas 8 jaar in Utrecht en voor mij is de Jaarbeurs niet veel meer dan een woord waarmee je westkant van het station aanduidt. Het kan bijna niet anders of ik heb ooit in mijn leven een beurs of evenement in de hallen van de Jaarbeurs bijgewoond, maar ik kan het me niet herinneren. Maar ik heb wel wat met geschiedenis en met de geschiedenis van Utrecht in het bijzonder. En daar is de Jaarbeurs onmiskenbaar onderdeel van. Dus toen ik hoorde dat in het Utrechts Archief affiches van de Jaarbeurs van 1917 tot nu te zien zijn, dook ik op de eerste zaterdag na de opening het archief in voor deze expositie.
Dit jaar heb ik mijn vakantie nogal ongelukkig gepland. De één na de andere leuke uitnodiging ploft op mijn digitale deurmat en ik moet ze allemaal afzeggen. Nu is op vakantie gaan absoluut geen straf en heb ik echt niets te klagen, maar toen Salomé van SPRING mij mailde met een uitnodiging voor een voorstelling en een rondleiding inclusief een kijkje backstage baalde ik wel even. Ik realiseerde me dat ik mijn vakantie precies tijdens SPRING gepland heb! Vorig jaar zag ik daar nog de bijzondere locatievoorstelling Re-enactment of the now en ik was erg benieuwd naar wat het programma dit jaar te bieden heeft. Gelukkig had Salomé een goed idee en kreeg ik afgelopen maandag al een klein voorproefje…
Waarom zou je je laten beperken door de realiteit als via virtual reality alles wat je maar kunt bedenken mogelijk is? Waarom zou je een escape room vullen met alleen maar veilige, fysieke puzzels als je mensen met een virtualrealitybril op hun neus de meest bizarre capriolen uit kunt laten halen? Ik vermoed dat dit zo ongeveer de gedachten waren van Marvin toen hij na het bouwen van Mysterium als volgende project de eerste VR escape room van Nederland bedacht. En aangezien ik regelmatig voor Hartje Utrecht uit deze kamers mag ontsnappen (hier lees je meer over mijn andere avonturen in de gevangenis, met bijen, het eeuwige leven en als inbreker), kon ik niet wachten om ook escape room Time te testen.
Als Utrechtse blogger die regelmatig schrijft over theater, ontvang ik aan de lopende band persberichten over voorstellingen. Er is een heleboel te doen in Utrecht en iedereen wil natuurlijk dat er over hun voorstelling geschreven wordt. Logisch. Helaas ontbreekt het mij vaak aan de tijd om alles te zien, overal over te schrijven of überhaupt een evenementenagenda voor Hartje Utrecht te maken. Dat wil ik ook helemaal niet. Ik heb naast mijn fulltime baan en talloze hobby’s maar een paar uur per week om aan Hartje Utrecht te besteden en dat doe ik het liefst aan dingen waar ik heel blij van word, zoals fotograferen.
Het stationsgebied van Utrecht. Wat zal ik daar eens over zeggen? Het is vele mensen een doorn in het oog, maar het geeft ons Utrechters ook iets om lekker over te klagen. Zeiken op de gemeente, zaniken over de NS en zeuren tot het 2030 is. Want dan is het af. Zeggen ze. Maar mijn persoonlijke relatie met dit gebied is toch een tikkeltje anders. Ik kwam in 2009 in Utrecht wonen en toen was de ontwikkeling al in volle gang. Ik weet niet anders dan dat Utrecht Centraal een bouwput is. En ik houd van mijn bouwput.
Op de ietwat krappe bankjes probeer ik nogal onhandig een Fishermen’s Friend uit mijn tas te vissen. Ik stoot daarbij minstens drie mensen aan, maar het lijkt niemand te deren. Er gaan een opgewonden geroezemoes door de zaal. Ik houd van dit moment als ik zelf in die zaal zit. Je weet dat je zometeen iets gaat zien dat je mogelijk zou kunnen verrassen, verleiden of betoveren. Het kan ook nog helemaal ruk worden, maar daar ga je eigenlijk niet vanuit. Ik haat dit moment als ik zelf in de coulissen sta. Je hoort dat opgewonden geroezemoes en het maakt me stiknerveus. Je ziet mensen onhandig naar Fishermen’s Friends vissen in hun tas en denkt: schiet nou maar op, ik wil beginnen! Maar hier in de Paardenkathedraal zit ik ontspannen in het publiek. Met frisse adem. De spots op de speelvloer schieten aan, het zaallicht dimt. Westkaai is begonnen.
Een woensdagavond in september. Een uurtje of acht. Het is bloedheet en al bijna donker. Een vreemde combinatie, zo hoort een avond in september niet te voelen. Ik parkeer mijn fiets tegenover Oudegracht 183 en pak mijn camera om foto’s te maken van de gevel. Op dit nummer zit de leukste spelletjeswinkel van Utrecht: Subcultures. En Lieke heeft me uitgenodigd. Niet om zomaar een spelletje te komen spelen, maar om een spannende uitdaging aan te gaan. Mijn interesse was gewekt…