Op 30 april zag ik via Twitter plotseling allemaal foto’s voorbij komen van bijna 2 meter hoge beelden van Dick Bruna’s bekendste creatie nijntje die overal in Utrecht opdoken. Het bleek te gaan om de nijntje art parade, een kunstproject om te vieren dat nijntje alweer zestig jaar oud is. Ik rende (letterlijk, want ik was aan het hardlopen) meteen naar de binnenplaats van hotel Karel V om daar mijn eerste nijntje te ontdekken. Daar kwam ik er achter dat er maar liefst zestig beelden zijn, allemaal versierd, beschilderd of beplakt door een andere kunstenaar. Als eerbetoon aan Utrechts favoriete konijntje, maar ook aan haar bedenker Dick Bruna. Ik was meteen enthousiast, dus afgelopen zaterdag ging ik met mijn fotocamera op nijntje zoektocht door de binnenstad. Kijk je mee?
De kaart op de website van de nijntje art parade ontbrak op dat moment nog, dus ik zoek op Instagram op de hashtag #nijntje om er achter te komen waar mensen haar al gezien hadden. Ik begin op de Neude en heb geen enkel probleem om nijntje te spotten, aangezien ze pal aan de straat staat.
Ik heb echter wel wat problemen met haar op de foto zetten, aangezien ze als een magneet kinderen aantrekt. Nadat deze moeder uitgebreid foto’s heeft gemaakt van haar zoontje en deze blauw-witte versie, kan ik eindelijk mijn gang gaan.
Met haar rug naar de Dom kijkt deze nijn de Voorstraat in. Een creatie van Klaas Gubbels die haar Canto Ostinato doopte. Als je goed kijkt zie je zijn kenmerkende koffiepotten terugkomen.
Ze staat er zo gezellig met de Dom, alsof het nooit anders geweest is.
Ik heb niet lang de tijd met haar, ook dit meisje toont veel belangstelling voor het konijn. Al vindt ze de kleuren wel een beetje gek…
Ik bekijk haar ook nog even van de achterkant en dan is het tijd om op zoek te gaan naar de volgende. Ik had een foto voorbij zien komen die volgens mij op de Vismarkt gemaakt is.
Ik heb gelijk! Daar staat ze. Ik ben meteen heel erg onder de indruk van deze nijn.
Ze staat ook op een prachtige plek.
Ik herken duidelijk een gezicht in de lijnen en ben onder de indruk van de vele kleuren die de kunstenaar heeft weten te creëren door slechts rood, blauw en gele acrylverf te gebruiken. Die verf verdunde ze en door ze over elkaar heen te laten lopen ontstaan alle verschillende schakeringen.
Aan de achterkant is deze nijntje juist helemaal zwart-wit.
Kunstenaar Barbara Wijnveld doopte haar creatie honeybun, een verwijzing naar de zeven sproeten van barbara uit Dick Bruna’s boek boris en barbara. Je ziet deze sproeten ook terug op haar beeld.
Ook dit mooie meisje heb ik niet lang voor mijzelf. Ik begin me af te vragen of de ouders niet stiekem hun kinderen gebruiken om zelf de beelden te bewonderen.
Nou honeybun, tijd om je vriendinnetjes met een bezoek te vereren. Het Domplein ligt om de hoek en ik heb gehoord dat er daar maar liefst drie staan!
Dat heb ik goed gehoord. En ik ben niet de enige die dat gehoord heeft, het krioelt er van de mensen.
Ik begin maar gewoon bij de voorste. Illustrator Charlotte Dematons vond dat oma nijn op haar respectabele leeftijd wel eens een lekker warm vestje aan mocht. Eentje vol met Nederlandse taferelen.
Bij deze loont het om dichterbij te komen, want ze heeft zestig kleine nijntjes verwerkt in haar prachtige tekeningen. Ik was zo druk met foto’s maken dat ik ze niet eens goed bekeken heb. Ik moet dus nog een keer terug op een rustiger moment.
Want ik moet hier uiteraard ook weer vlug plaats maken voor fotogenieke toeristen. Ze is ook in het buitenland immens populair!
De meest linkse nijntje doet me ook ontzettend Nederlands aan. Als ik dichterbij kom blijkt het Volendammer nijntje te zijn, in officiële klederdracht. Illustrator en schrijver Harmen van Straaten vond de primaire kleuren en het typisch Hollandse ontzettend goed bij nijn passen.
Daar is dit schattige meisje het helemaal mee eens.
Mijn favoriet van deze drie is eigenlijk de minst opvallende. Bij deze zwart-witte nijntje staan de minste toeristen. Superguppie xx nijntje heet dit beeld van illustrator Fleur van der Weel. Haar eigen creatie Superguppie geeft de creatie van Dick Bruna een dikke zoen.
Deze foto moet er gewoon bij. Vanwege de meneer op de achtergrond.
Ik vind het geweldig om te zien hoe jong en oud genieten van deze beelden. Toeristen kijken hun ogen uit, dagjesmensen nemen foto na foto en voorbijrazende Utrechters remmen even af om te kijken wat er nu weer in hun stad gebeurt.
Tot slot loop ik nog even over de Steenweg. Op nummer 22 zit namelijk de pop-up store van de nijntje art parade. Met niet alleen één van de beelden, maar ook miniatuur uitvoeringen voor thuis.
Under my skin van beeldend kunstenaar en bassist Raphaël Hermans is een wat duistere nijntje. Je ziet duidelijk een soort ribbenkast, botten. En haar hoofd lijkt wel van koper.
Ik vergaap me in de winkel nog even aan alle nijntjes die daar uitgestald staan. Er zijn zo veel verschillende, de één nog leuker dan de ander. Maar de beeldjes zijn niet goedkoop: de kleinsten van 15 centimeter hoog kosten € 39,95, de grotere van 25 centimeter € 79,95. Vijf exemplaren zijn ook verkrijgbaar in een versie van 40 centimeter hoog. Die kosten € 149,95. Ik wil wel een kleine, maar ik kan voorlopig nog niet kiezen…
Al vind ik deze Dick Pluis wel briljant. Dick Bruna en nijntje zijn één geworden.
Toch verlaat ik de winkel zonder iets te kopen. Eerst maar eens genieten van de 1,80 meter hoge versies die overal in Nederland en in Japan te zien zijn. In Utrecht staan er nog vijf in het Centraal Museum, nog eentje bij het Stadskantoor en nog eentje in de Winkel van Sinkel. (Bij die laatste ben ik wel geweest, maar ik kon haar niet vinden!) Maar ook in Amsterdam, Den Haag, Valkenburg en op Schiphol zijn ze te bewonderen. Kom je er eentje tegen? Maak dan alsjeblieft een foto en stuur die naar mij. Dat vind ik namelijk heel erg leuk!
Geen reacties