Nepalees eten bij Surya

Ik blog al sinds 2003. Ik zat toen op de middelbare school en kreeg van een vriend een blog voor mijn verjaardag. Inmiddels zijn we dertien jaar en vier verschillende blogs verder. Maar sinds ik in maart vorig jaar begonnen ben met Hartje Utrecht, is er iets veranderd. Mijn vorige blogs waren namelijk een stuk persoonlijker. Ze gingen over mij en wat ik zoal deed met mijn leven. Interessant voor mij om over te schrijven en voor een klein publiek blijkbaar ook interessant om over te lezen. Maar Utrecht is een stuk populairder dan mijn leventje. En een onderwerp waar veel meer mensen mee bezig zijn, op alle denkbare manieren. Dus begint mijn mail plotseling vol te lopen met persberichten, uitnodigingen en vriendelijk bedoelde maar enigszins dwingende suggesties om ergens over te schrijven. Dat is even wennen. Maar gelukkig zitten daar soms ook heel leuke mailtjes tussen. Zoals die van Maurice, die me uitnodigde om een keer bij het pas geopende Surya aan het Janskerkhof te komen eten. “Zin om een nieuw lounge-restaurant te ontdekken in hartje Utrecht? Ik weet dat je niet schrijft over hotspots: gelukkig maar want wij zijn er (nog) geen een. :)” Kijk, daar kan ik wat mee. Een man met humor die weet waar hij het over heeft. Dus trotseerde ik afgelopen vrijdag de stromende regen om samen met Elger Nepalees te gaan eten.

Ik heb met Elger afgesproken om buiten op elkaar te wachten. Ik sta dus schuilend voor de regen rillend in het portiek de mascara van mijn wangen te vegen, als er een lief lachend meisje naar buiten komt om te vragen of ze me ergens mee kan helpen. Wat een service! Ik vertel dat er waarschijnlijk een reservering op de naam van Poorthuis gemaakt is en ze slaakt een gilletje: “U bent de blogger! Kom maar maar mee, ik heb een plek bij de waterval voor u.” Ik voel me net de koningin als ze mijn jas aanneemt en ik achterin het donkere, sfeervolle restaurant plaatsneem in een fauteuil waar zelfs mijn omvangrijke achterwerk wel twee keer in zou passen. Naast een blauwverlichte waterval, daar was geen woord van gelogen. Terwijl ik dieper wegzak in de stoel, krijg ik de wijnkaart alvast aangereikt. In een ommezien staat er een bordje met een paar heerlijke papadums met drie verschillende sauzen op tafel. Ik heb al een hap genomen als ik me bedenk dat ik vanavond natuurlijk alles eerst moet fotograferen. Stoute blogger!

Als Elger ook gearriveerd is en ik voorzien ben van een heerlijk glas wijn (ik bestel de Chardonnay en dat doe ik normaal nooit want ik houd niet zo van Chardonnay maar ik vind de andere wijnen eerlijk gezegd een tikkeltje prijzig en pas later realiseer ik me dat ik niet hoef te betalen en uiteindelijk komt alles goed want deze Chardonnay blijkt heerlijk), bestudeer ik de menukaart eens goed. Bij Surya serveren ze Nepalese en Indiase gerechten. Naast de bekende tandoori’s en curry’s, valt het me op dat ze een hele pagina vol vegetarische gerechten hebben. Goed om te weten, want ik ben niet zo’n vleeseter. Elger merkt op dat hij tot nu toe een goed Indiaas restaurant in Utrecht gemist heeft en hoopt dat Surya daar verandering in gaat brengen.

Gelukkig maakt het eten al onze verwachtingen waar. Als voorgerecht eten we Onion Bhaji, gesneden uienringen gepaneerd in een gekruid beslag en daarna gefrituurd. Geserveerd met een tamarindesaus. Niet zo fotogeniek, wel heerlijk. Voor het voorgerecht besluiten we allebei een Nepalees gerecht te bestellen aangezien we dat nog nooit gehad hebben en iedereen altijd zegt dat je magie alleen buiten je comfort zone zal vinden. Dus weg met die kip tandoori en kom maar door met wat avontuurlijkers. Ik kies voor gestoomde momos gevuld met lamsgehakt, bereid in een romige tomatensaus met kaas en Elger gaat voor de Gurkha Chicken, met pittige kruiden, knoflook en koriander. En daar moet uiteraard ook nog wat naan brood bij. Daar hebben ze bij Surya maar liefst acht verschillende soorten van. Wij gaan voor die met knoflook aangezien we toch allebei al verkering hebben.

Ik ben geen Mac van Dinther dus ik weet het niet beter te omschrijven dan: ik vind het heerlijk en smul (bijna) alles op. De sfeer van het restaurant bevalt me ook heel goed. Toen Maurice het een lounge-restaurant noemde was ik heel even bang dat we ongemakkelijk onderuitgezakt in Fatboys zouden moeten eten. Dat is voor een kluns als ik echt ontzettend irritant. Maar wij zitten gewoon op stoelen, al zijn ze wel groot en zacht. De sfeer is inderdaad loungy en wat ik heel erg fijn vond: ik had geen last van de andere gasten. Soms is eten in een rumoerige ruimte gezellig, maar die avond had ik juist behoefte aan een beetje tijd doorbrengen met de leukste jongen die ik ken. Daar is Surya de perfecte plek voor.

De serveerster, die zich ook nog even komt voorstellen als Nina (als ik het goed heb verstaan) en in perfect Nederlands vertelt dat ze uit Nepal komt en pas vijf maanden in Nederland woont, biedt aan om een foto van ons te maken. Daar heeft ze ongetwijfeld spijt van gehad, want het werd een lachwekkend tafereel. Ik fotografeer bijna alles met mijn 50mm lens dus om ons er allebei op te krijgen, moet ze steeds een stukje verder naar achteren. Tot ze bijna achterover de trap af kukelt. Ging gelukkig net goed en wat staan we er schattig op.

Ik wil dolgraag een toetje, maar zit zo vol dat mijn lijf protesteert. Dus sluit ik de avond af met een kruidige chai latte. Eindconclusie: Surya is een fijne aanwinst voor Utrecht en ik zal hier zeker vaker te vinden zijn. Ook als ik gewoon voor mijn eten moet betalen.

Surya
Janskerkhof 23
3512 BN Utrecht

Website
Kaartje