Lichtjestocht in Oost

Vorig jaar fietste ik nietsvermoedend door mijn wijk toen ik plotseling overal glazen potjes met kaarsjes erin zag staan. Thuis sloeg ik aan het googelen. Het bleek een door de kerken en ondernemersvereniging in Utrecht Oost georganiseerde lichtjestocht. De eerste editie. Helaas was ik toen net te laat om de route nog te lopen. Vastbesloten daar dit jaar verandering in te brengen, ging ik vrijdagavond om zes uur ’s avonds al op pad. Met fotocamera uiteraard. Ik schoot mijn geheugenkaartje vol en batterij leeg. Hier een impressie van de Lichtjestocht door Oost.

Ik nam eerst een kijkje bij de Sint-Aloysiuskerk, het eindpunt van de lichtjestocht. Daar hadden de vrijwilligers alles onder controle. De meer dan 1400 kaarsjes brandden. Althans, sommige waaiden uit. Maar dan kwam deze man langs en was alles weer goed.

Ik spoedde me naar het beginpunt, nieuwsgierig naar alles wat ik onderweg tegen zou komen.

De tocht begon officieel in de Holy Trinity Church aan het Limburg Stirumplein. Voor mij een goed begin, want ik was nog nooit op dit pleintje of in deze kerk geweest. Hierbij ook meteen een disclaimer: ik ben niet gelovig dus het zou kunnen dat ik soms domme of onjuiste dingen zeg over de kerken of het bijbelverhaal over de geboorte van Jezus. Verbeter me gerust, graag zelfs.

In deze Anglicaanse kerk zong een koor prachtige liederen. Vervolgens speelde de pastoor de rol van keizer Augustus en kondigde een volkstelling aan. Hij was bang dat hij een keizer zou zijn zonder volk. De volkstelling zou hem gerust moeten stellen. Dus iedere inwoner van zijn rijk moest zich melden in zijn of haar geboorteplaats. Ook ons spoorde hij aan om te vertrekken. Volg de lichtjes!

De tocht zou ons leiden langs allerlei scènes uit het kerstverhaal. Op naar Bethlehem.

We liepen door het donkere Wilhelminapark.

Voor ons geen ster die ons de weg naar Bethlehem wijst, maar heel veel kaarsjes.

In het park kwamen we de drie wijzen uit het Oosten tegen. Zij waren ook op weg naar Bethlehem, omdat ze hoorden dat daar de nieuwe koning geboren is, maar helaas kregen ze autopech. Of wij alsjeblieft verder de lichtjes willen volgen. Dan is de mirre maar wat later. Komt goed.

Het publiek luisterde aandachtig.

Als slim meisje uit Twente weet ik dat je wijzen uit het oosten altijd serieus moet nemen, dus ik deed ook netjes wat ze vroegen en vervolgde mijn tocht naar het koninkrijk van Herodus.

Verderop in het Wilhelminapark was koning Herodus behoorlijk gespannen aan het ijsberen. Hij was nogal ongerust door het bericht dat er een nieuwe koning geboren was in Bethlehem. En hij dan?

Zijn vrouw vond dat hij zich niet zo aan moest stellen en breidde rustig verder aan haar sjaal.

De lichtjes leidden ons het park uit.

Bij Parkcafé Buiten troffen we een prachtige engel aan, die ons verder de weg wees.

Maar we stopten eerst even voor warme chocolademelk, glühwein en mandarijntjes. De tocht is niet alleen een initiatief van de kerken, maar ook van de ondernemers in Oost, dus iedereen deed mee.

Vanaf hier was het ongeveer om de 100 meter tijd voor glühwein en warme chocolademelk.

Op de Jan van Scorelstraat trof ik weer een koortje aan. Ze deelden de teksten van hun kerstliedjes uit zodat het publiek uit volle borst mee kon zingen.

Ook hier natuurlijk weer een drankje. Alle kinderen waren inmiddels hyper van de warme choco, alle ouders dronken van de glühwein. Ik had nog steeds niets gehad, ik moest immers fotograferen.

De lichtjes brachten ons naar de volgende kerk.

De in de stijl van de Amsterdamse school gebouwdeWilhelminakerk was niet te missen. De lichtjes leidden ons naar binnen. Wederom een kerk vlakbij mijn huis waar ik nog nooit geweest was.

Binnen zong het ensemble Illustre. Jonge mensen die prachtige oude muziek zongen.

Er werd aandachtig geluisterd, zelfs door de verkeersregelaars. Het is niet echt mijn soort muziek, maar ik vond het prachtig. Ik werd er helemaal rustig en ontspannen van.

En door naar de Adriaen van Ostadelaan.

Daar trof ik op de hoek weer een vrolijk kerstkoortje aan. Deze keer ondersteund door een meneer op een soort orgel in een koffer en kerstlampjes om zijn nek. De kerstman genoot ook zichtbaar van het gezang.

Tijd om verder te gaan. We waren immers op weg naar de stal waar het kindeke Jezus geboren is.

Vlakbij de Sint-Aloysiuskerk troffen we nog twee herders aan. Ze spoorden ons aan om vlug de kerk in te gaan om de levende kerststal te bekijken.

Ik spoedde mij de kerk in.

En ja hoor! Daar was hij. Het kindeke Jezus. Wat een schatje.

Ik trof nog meer kindekes aan in de kerk.

Het was druk in de grote, prachtige rooms-katholieke kerk. Te zien aan het podium waren hier ook optredens, maar ik was te laat. Gelukkig kon ik nog wel een kaarsje aansteken.

De prachtige lichtjestocht eindigde niet in de Sint-Aloysiuskerk. De allerlaatste kaarsjes lieten me de straat oversteken naar De Wilg, een vrijwilligersorganisatie voor mensen met een beperking en één van de organisatoren. Op hun terrein konden we genieten van vuurkorven, koffie, warme cider, marshmallows en pannenkoeken.

De batterij van mijn camera was inmiddels leeg en mijn geheugenkaartje vol. Tijd om naar huis te gaan. Ik vond de lichtjestocht echt prachtig en ben volgend jaar zeker weer van de partij. Jij ook?