Inspiratie opdoen in de bibliotheek

Op een zonnige zaterdagmiddag besloot ik om de bibliotheek in het centrum van Utrecht weer eens met een bezoekje te vereren. Ik had gehoord dat ze daar een uitgebreide afdeling met boeken over Utrecht hebben. Hoewel ik inspiratie genoeg heb, is nog meer input voor deze blog natuurlijk altijd welkom. Bibliotheken hebben daarnaast een bijzondere aantrekkingskracht op mij. De eerbiedige stilte die er altijd heerst maakte bij mijn allereerste bezoek al indruk. De avonden dat mijn moeder me meenam naar de bibliotheek in ons dorp en ik weer zes gloednieuwe boeken uit mocht zoeken, behoren tot mijn allerfijnste herinneringen. We gingen maar één keer in de week, veel te weinig naar mijn zin. Ik vrat een boek per dag. Binnen de kortste keren had ik alles gelezen in die kleine dorpsbibliotheek.

Maar nu woon ik in een grote stad en uiteraard ben ik daar onmiddellijk lid geworden van de bieb. De laatste tijd kom ik er niet zo vaak meer, want ik lees bijna alle boeken op mijn Kindle. Heel handig, maar ook zonde. Want ik vind het nog steeds fantastisch om stilletjes mijn vingers over de kaften van de boeken te laten gaan, er af en toe eentje uit te halen, nooit zeker wetend of je misschien wel een boek in handen hebt waar zinnen in staan die jou zullen veranderen. Gelukkig had ik weer eens een goede reden om naar de bibliotheek te gaan, dus daar maakte ik dankbaar gebruik van.

De Centrale Bibliotheek aan de Oudegracht was de laatste tijd veel in het nieuws en iedere Utrechter vindt er wel iets van. De gemeente vindt vooral dat Utrecht een mooiere, grotere en modernere bibliotheek verdient. Dat vind ik ook. Met mijn bezoekjes aan de Openbare Bibliotheek in Amsterdam en de Chocoladefabriek in Gouda nog vers in mijn geheugen, is onze bieb toch een beetje sneu. Verstopt en oubollig. Gedateerd. Maar het ene na het andere plan sneuvelt. De bouw van een gigantisch complex op het Smakkelaarsveld (ooit een mooi park, nu al jaren een overvolle fietsenstalling te midden van een bouwput) genaamd Bibliotheek ++ gaat officieel niet door. Ook het plan om de bieb te vestigen in het leegstaande oude postkantoor aan de Neude liep op niets uit. Inmiddels lijkt het er op dat “men” (wie dat precies zijn weet ik niet, ik bemoei me liever niet met de politiek) de overige huurders van het pand waar de bieb nu in zit eruit wil hebben. Winkel Mobach is inmiddels gesloten maar boekwinkel Broese wil nog niet wijken.

Doordat boekhandel Broese zo’n prominente plaats inneemt in het pand, zie je van buiten niet eens dat er ook een bibliotheek in zit en hoe groot het pand van binnen is. Ik schreef eerst “hoe groot en mooi” maar over dat laatste twijfel ik nog een beetje. Het pand heeft mooie details, zoals bovenstaande ramen. Maar onder een systeemplafond staan rijen lelijke metalen stellingen op een linoleumvloer. Niet bepaald mijn definitie van mooi. Het pand heeft wel een interessante geschiedenis. Ooit zat warenhuis Vroom & Dreesmann hier. Met name de art deco details die V&D huisarchitect Jan Kuijt aanbracht zijn goed bewaard gebleven. En laat ik nou net groot fan van de art deco stijl zijn.

Het opvallendste is het prachtige achtkantige daklicht. Ik kijk maar wat graag langs de systeemplafonds en tl-balken naar deze kleurige glas-in-lood kakofonie. Terwijl ik er foto’s van stond te maken, keken sommige andere bezoekers verbaasd omhoog. “Wat staat zij nou te doen? Oh! Kijk nou eens wat een mooi dak. Dat had ik nog niet eens gezien.” spraken hun blikken. (Wil je meer weten over de geschiedenis van het pand? Dan raad ik je dit artikel van Arjan den Boer aan. Hij schrijft sowieso hele mooie stukken over vergeten panden in Utrecht. Aanrader!)

Door de toplocatie is er nog iets heel erg prettig aan deze bieb: het uitzicht! Als je geluk hebt kun je op de tweede verdieping een tafeltje bemachtigen aan het raam en daar met een fantastisch uitzicht over Utrecht lezen of studeren. Of foto’s maken van het uitzicht zoals ik deed.

Oké, ik zal eerlijk zijn. Voor bovenstaande foto moest ik wel even het raam openen en er een klein beetje uit hangen. Maar toch. Dit maakt het linoleum weer een beetje goed.

Maar ik kwam niet niet (alleen) voor het pand, maar voor de boeken. De afdeling over Utrecht valt me in eerste instantie een beetje tegen, maar als ik in de kasten ga snuffelen blijkt er toch meer te staan dan ik ooit zal kunnen lezen. Van zeer oude boeken die niet eens uitgeleend worden tot ANWB wandelgidsen, ik kom van alles tegen. Het lijstje met mogelijke onderwerpen om over te schrijven groeit bij ieder boek dat ik uit de kast haal en doorblader.

Uiteindelijk neem ik deze drie boeken mee naar huis. Utrecht – zo moet mijn stad wel zijn is een dun boekje met gedichten over de domstad van verschillende dichters. Als muren spreken…  is ook een boek vol gedichten, maar dan poëzie die in Utrecht op een muur te vinden is. En tot slot de lantaarn spreekt. Een boek over lantaarnconsoles, kleine beeldhouwwerkjes onderaan de lantaarns aan de Utrechtse grachten. Alleen te zien vanaf de werven en blijkbaar hebben ze allemaal hun eigen verhaal. Zo blijk ik al ruim twee jaar bij mooi weer te lunchen onder een snoek. Nooit geweten.

Binnenkort vind je ongetwijfeld de inhoud van die boeken op één of andere manier hier terug. Waar ben jij het meest benieuwd naar?

Centrale Bibliotheek
Oudegracht 167
3511 AL Utrecht

Website
Kaartje