Ik ben fan van de Dakhaas

Ik had er volgens mij wel eens over gehoord. Een Utrechts magazine. Maar ja, ik zag natuurlijk zo’n suffe glossy voor me. Met interviews met mensen zoals Maarten van Rossem, Henk Westbroek, Joris Linssen en Claudia de Breij. Niets mis met deze mensen. Maar wel een beetje standaard. En dan natuurlijk ook een mode fotoshoot op het Domplein. Een paar hotspots erin zodat je weet waar in Utrecht je hippe spullen kunt krijgen en waar jij je vervolgens met die hippe spullen het beste kunt vertonen. U weet wel. Gewoon, wat je verwacht van een magazine. Maar toen zag ik een foto van het een editie van de Dakhaas op de Instagram van Roosmarijn voorbij komen. En toen moest ik wel.

Dus ik spoedde mij naar boekhandel Broese. Daar hadden ze maar liefst twee nummers van de Dakhaas in de winkel liggen. De ene ging volledig over de start van de Tour de France in Utrecht en aangezien die me gestolen kan worden, ging ik voor het reguliere voorjaarsnummer. Op de cover een man die uit een raam klimt. Het magazine handzaam en zeker niet glossy. Eerder een beetje ruw en mat. Lekker. Op een zonnige zondag ging ik er eens even voor zitten en las hem in één ruk uit.

Want wat is de Dakhaas leuk! En goed. En bijzonder, met grappige artikelen met vreemde invalshoeken en een goede vormgeving en nergens zijn Maarten, Henk, Joris of Claudia te bekennen. Een verademing. Nu is het natuurlijk helemaal niet leuk om een magazine te bespreken op een blog. Want hoe recenseer je dat? Dus ik plaats maar gewoon een korte opsomming van de artikelen die ik het meest interessant vond, zonder daarmee te veel te verklappen, en dan sluit ik af met mijn favoriete zin. Goed idee toch?

• Femke runt een asiel voor kamerplanten.
• Utrecht heeft geen nachtburgemeester meer. Waarom niet? Moet die er weer komen en zo ja, wie zou dat dan moeten zijn?
• Prachtige scènes uit het Bouwtheater, het venster in Hoog Catharijne vanwaar je de oudste bouwput van Nederland kunt aanschouwen.
• Lugubere en dramatische moorden uit de geschiedenis van Utrecht.
• Een geboren en getogen Utrechtse gaat op avontuur in haar eigen stad en beleeft dingen die je normaal alleen in films ziet.
• Jan Terlouw gaat met zijn dochter op bezoek in hun oude huis en vertelt over de seriemoordenaar die vroeger bij hen over de vloer kwam.
• Een fotoreportage van wat men zoal in de vensterbank heeft staan.
• Een spread met gewoon schattige kattenplaatjes.

Zoals beloofd mijn favoriete zin: “Je kunt mensen die niet beter weten veel verwijten, maar niet dat ze niet beter weten”. Uit een artikel van Frank Heinen over de start van de Tour de France in Utrecht volgende maand. Ik ben een mens dat niet beter weet. Maar nu ik weet hoe tof de Dakhaas is, twijfel ik toch over het aanschaffen van hun speciale editie in samenwerking met wielerblog Het is Koers. Het zou zelfs voor mij zomaar heel erg interessant kunnen zijn.

Om het geheel af te ronden nog even een constatering, een mededeling en een vraag. De Dakhaas heeft er duidelijk een nieuwe fan bij. Ze wezen mij er via Instagram al op dat de nummers die ik gemist heb na te bestellen zijn op hun website. Goede tip, waar ik zeker gebruik van ga maken. Maar waarom heet dit magazine eigenlijk de Dakhaas? Dat is best een beetje een gekke naam. (Al past hij vreemd genoeg wel bij wat het is.)