Mooie plekken

Het Thuishonk van Theater Utrecht: De Paardenkathedraal

De Paardenkathedraal en ik go way back. Jaren geleden woonde ik namelijk in de Veeartsenijschool en keek ik uit het raam recht tegen dit bijzonder gebouw aan. In het pand met de blauwe kozijnen gingen Elger en ik voor het eerst samenwonen en in die tijd werden we als buren met enige regelmaat uitgenodigd om te komen kijken naar open repetities of try-outs van stukken van het gezelschap dat toen nog De Utrechtse Spelen heette. Ik weet nog heel goed dat precies op de dag dat mijn oma mij kwam bezoeken, er een voorstelling gespeeld werd waar zowel de acteurs als het publiek naakt waren…

De Paardenkathedraal is een vreemd gebouw. Het is in het begin van de 20ste eeuw gebouwd als manege van de Rijks Veeartsenijschool en ziet eruit als een kruising tussen een fort en een kerk. De naam, die in de volksmond ontstond, dekt dus redelijk de lading. De paarden verdwenen en sinds 1993 is het gebouw in gebruik als theater. Sinds september 2013 wordt het bewoond door Theater Utrecht (de opvolger van De Utrechtse Spelen).

In 2016 zag ik er de voorstelling Westkaai en eind november ga ik op uitnodiging van Theater Utrecht daar de voorstelling What we leave behind zien. Maar toen Lenette van Theater Utrecht me daar over mailde zag ik kansen. Kon ik niet ook eens De Paardenkathedraal van binnen fotograferen? Dat mocht! Dus toog ik afgelopen zaterdag tijdens een prachtige herfstmiddag opgewekt met mijn camera naar Wittevrouwen om daar De Paardenkathedraal van binnen en buiten vast te leggen.

Het is van buiten natuurlijk al een opvallend gebouw, maar de sfeer binnen is ook heel bijzonder. Een beetje gek. Een typisch theater met een zwarte vloer, een tribune, lampen aan het plafond en statafels waar rode doeken om gespannen zijn. Maar dan ook kleine deurtjes, vreemde hoekjes en houtsnijwerk aan het plafond dat afsteekt tegen alle moderne apparatuur er omheen.

Onderaan de trap in de vierkante torens kreeg ik zelfs een beetje het idee dat ik in een sober kerkje op het Spaanse platteland stond…

Extra tof: de technici hadden speciaal voor Lenette en mij de hoogwerker laten staan. Kon ik alles ook nog eens van grote hoogte bekijken en vastleggen. Lenette ging meteen tot aan het plafond, maar ik vond het toch best eng op dat wankele ding.

Het blijft bijzonder dat ik dankzij Hartje Utrecht de kans krijg om op dit soort mooie plekken foto’s te maken. Donderdag 21 november ben ik er weer, want dan bezoek ik dus de voorstelling What we leave behind. Ik ben ontzettend benieuwd naar deze performance van Davy Pieters (waar ik eerder al iets heel moois van zag). Dit schrijft Theater Utrecht er zelf over:

Grote veranderingen hebben vaak diepe wortels in het verleden. Vaak zien we veel later pas het effect van onze daden. Om de toekomst te zien, moeten we achteromkijken. What we leave behind is als een timelapse, een filmisch portret van tijd. Wat leeft voort, wat gaat er verloren? Wat laten we achter en wat nemen we mee?

Er zijn nog kaartjes! En ze spelen 21, 22 én 23 november in De Paardenkathedraal. Speciaal voor jullie heb ik een fijne kortingscode. Vul bij het bestellen op de website de code ikwilnaarwwlb in en je kaartje kost nog maar € 10,-. Zie ik je in De Paardenkathedraal?

What We Leave Behind van Theater Utrecht
De Paardenkathedraal
Veeartsenijstraat 155
3572 DD Utrecht

Website
Kaartje

Vorig bericht

Dit vind je misschien ook leuk

Geen reacties

Laat je horen