Waarom zou je je laten beperken door de realiteit als via virtual reality alles wat je maar kunt bedenken mogelijk is? Waarom zou je een escape room vullen met alleen maar veilige, fysieke puzzels als je mensen met een virtualrealitybril op hun neus de meest bizarre capriolen uit kunt laten halen? Ik vermoed dat dit zo ongeveer de gedachten waren van Marvin toen hij na het bouwen van Mysterium als volgende project de eerste VR escape room van Nederland bedacht. En aangezien ik regelmatig voor Hartje Utrecht uit deze kamers mag ontsnappen (hier lees je meer over mijn andere avonturen in de gevangenis, met bijen, het eeuwige leven en als inbreker), kon ik niet wachten om ook escape room Time te testen.
Leuke plekken
Een woensdagavond in september. Een uurtje of acht. Het is bloedheet en al bijna donker. Een vreemde combinatie, zo hoort een avond in september niet te voelen. Ik parkeer mijn fiets tegenover Oudegracht 183 en pak mijn camera om foto’s te maken van de gevel. Op dit nummer zit de leukste spelletjeswinkel van Utrecht: Subcultures. En Lieke heeft me uitgenodigd. Niet om zomaar een spelletje te komen spelen, maar om een spannende uitdaging aan te gaan. Mijn interesse was gewekt…
Als je op Google op ‘escape room Utrecht’ zoekt, vind je op pagina drie blijkbaar een artikel van mij over Mysterium. Joëlle vond deze blog en las ook mijn verslag van Gajes in de Bajes. En aangezien zij eind mei haar eigen escape room The Loophole geopend heeft, nodigde ze mij uit om ook haar eerste kamer De Roof te komen spelen en er iets over te schrijven. Aangezien ik escape rooms zo ongeveer het leukste vind wat er is, hoefde ik daar niet lang over na te denken en liet ik me samen met Elger, Arno en Gaby opsluiten.
De laatste keer dat ik iets schilderde, was op de jaarlijkse familiedag van mijn schoonfamilie. Dat ik als middagactiviteit voor het geklieder met kwasten en verf koos, zei meer over de rest van het aanbod dan mijn interesse of talent. Het werd een abstract schilderijtje. Vooral zwart, met hier en daar een paar gekleurde stippen die best wel wat weg hadden van confetti en zo toch nog een feestelijk tintje gaven aan de dag op het Brabantse platteland. Op de middelbare school had ik handvaardigheid en tekenen zo snel mogelijk laten vallen om ze te verruilen voor Latijn en Wiskunde B. En toch zei ik ‘ja’ toen de mensen van Artpub me vroegen om een avond te komen schilderen.
“Ik wil je graag locken”, twitterde Anna-Maria mij een tijdje terug. Daarmee bedoelde ze dat ze heel graag wilde dat ik de escape room van haar evenementenbureau Puur Utrecht zou gaan proberen. Ik stond te popelen, want ik ben dol op escape rooms. Zo liet ik me eerder vrijwillig opsluiten in de Wolvenplein gevangenis. Het vinden van een geschikte datum was bijna nog ingewikkelder dan het ontsnappen uit de escape room, maar afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver. Ik trad binnen in Mysterium, de geheime middeleeuwse werfkelder van Cornelius Vossius.
Wat is er te doen in Utrecht?
Lin van Dailylin.nl heeft op haar blog de leuke categorie 9x doen in... Met, je voelt het natuurlijk al aankomen, negen tips om iets leuks of lekkers te doen in een bepaalde stad. Ze vroeg mij een editie over Utrecht te schrijven en ik voelde me enorm vereerd. In een ommezien had ik negen tips en de bijbehorende foto’s paraat. Het resultaat vind je uiteraard op Dailylin.nl, maar ik bedacht me dat mijn lieve lezers hier natuurlijk ook wel geïnteresseerd zijn in negen dingen om te doen in Utrecht. Dus bij deze!
Opeens kwam het voorbij. Volgens mij was het op Twitter. @slachtstraat. Als profielfoto een feestelijk plaatje van Onno, Fleur en Mustafa. Een raadselachtige tweet die beloofde dat er op 29 augustus iets op de Slachtstraat zou gaan gebeuren. En dat echte Utrechters wel weten waar dat is. Nu weet ik inderdaad waar dat is. En ken ik Onno, Fleur en Mustafa een beetje, waardoor ik ook het vermoeden had dat hetgeen er stond te gebeuren tof zou zijn. Ik kreeg gelijk. De Slachtstraat is vanaf nu iedere laatste zaterdag van de maand waar je moet zijn. Om 16.30 uur. Ik zal je vertellen waarom.
Laten we beginnen met een klein kijkje achter de schermen. In de ogen van velen ben ik een slechte blogger. Mijn artikelen verschijnen niet op gezette tijden. Ik heb categorieën bedacht waarin nog steeds geen enkele blog is verschenen. Ik beloof van alles, maar doe alleen waar ik zelf zin in heb. Hopelijk vinden jullie het niet heel erg, want het is de enige manier waarop ik naast mijn baan en ontelbare andere vrijtijdsbestedingen (acteren, hardlopen, lezen, yoga, geocachen, krachttraining, puzzelen, fotograferen en avonturen beleven) het bloggen leuk blijf vinden. Dus vandaag presenteer ik jullie een artikel over één van mijn favoriete winkeltjes in Utrecht met foto’s die ik twaalf weken geleden al maakte.
Vrijdagmiddag ontving ik de brief. Betreft: Veroordeling voor 60 minuten. “Bij dezen, roepen wij u op aan uw burgerlijke verplichting te voldoen door gehoor te geven aan de detentiestelling van 60 minuten. Deze straf dient u dit weekend uit te zitten op 11 juli om 14:00.” Wat ik precies gedaan heb weet ik niet (het zal wel weer openbare dronkenschap geweest zijn), maar dit is foute boel. Ik was al eerder in de gevangenis aan het Wolvenplein, maar dan als bezoeker. Dit keer gaat het heel anders zijn. Gelukkig heb ik een plan. Ik ga ontsnappen…
Ik fiets iedere dag door de Zonstraat. In het voorjaar is er altijd een dag waarop ik tijdens dat ritje een kreet van vreugde slaak. Dat is namelijk de dag dat de Weggeefwinkel er weer staat. Een fantastisch initiatief van Annelies Potuyt waar ik ook dit jaar alweer een paar keer dankbaar gebruik van gemaakt heb.