Ik schaamde me er altijd een beetje voor. Ik loop hier een beetje mijn liefde voor Utrecht van de online daken te schreeuwen en deel veelvuldig foto’s van onze prachtige toren met de hashtag #diedomdaar. Maar ondertussen was ik nog nooit naar boven geweest. Was. Want daar bracht ik twee dagen voor kerst eindelijk verandering in. Ik kocht twee kaartjes voor de speciale rondleiding ‘Lichtjes kijken’ en genoot in het donker van een magnifiek uitzicht over Utrecht.
Vorig jaar fietste ik nietsvermoedend door mijn wijk toen ik plotseling overal glazen potjes met kaarsjes erin zag staan. Thuis sloeg ik aan het googelen. Het bleek een door de kerken en ondernemersvereniging in Utrecht Oost georganiseerde lichtjestocht. De eerste editie. Helaas was ik toen net te laat om de route nog te lopen. Vastbesloten daar dit jaar verandering in te brengen, ging ik vrijdagavond om zes uur ’s avonds al op pad. Met fotocamera uiteraard. Ik schoot mijn geheugenkaartje vol en batterij leeg. Hier een impressie van de Lichtjestocht door Oost.
Het kan je niet ontgaan zijn. Het is herfst. Te merken aan een frisse oostenwind en striemende motregen. En aan een overdadige hoeveelheid jubelende meisjes die op Instagram maar foto’s blijven plaatsen van gele bomen, warme chocolademelk met slagroom en dwarrelende blaadjes. Daar doe ik zelf ook enthousiast aan mee. Maar toch voel ik me soms alleen met mijn grote voorliefde voor dit seizoen. Want ik houd van alle aspecten van de herfst. Ook de kou, de regen en het donker. Daarom bij deze in woord en beeld een lofzang over herfst in Utrecht. (Of een hekeldicht over de zomer, dat laat ik graag aan jullie over.)
Op een zonnige vrijdagavond een tijdje geleden, fietste ik samen met Elger naar een voor mij onbekend stukje Utrecht. Tijd om eindelijk eens de Werkspoorkathedraal te bezoeken. Ik had al veel gehoord over deze industriële locatie. Vroeger bouwde de Koninklijke Nederlandsche Fabriek van Werktuigen en Spoorwegmaterieel, ook wel Werkspoor genoemd, hier onder andere bruggen, treinen en stoommachines. Nu zit de HKU in een gedeelte van het fabriekspand en worden er culturele evenementen georganiseerd. Zoals openlucht film festival Pluk de Nacht. Een verslag van een mooie nacht op een betoverende locatie. (Ik riep meteen naar Elger: “ik wil hier trouwen!”)
Utrecht is het mooist vanaf het water. En dan niet vanaf zo’n suffe rondvaartboot (al moet ik dat toch wel een keer gaan doen binnenkort, volgens mij is het stiekem best leuk) maar vooral vanuit een kano, waterfiets of je eigen gehuurde sloep. Twee weken geleden stapte ik met een paar vrienden aan de Wittevrouwensingel op zo’n sloep en had een heerlijke avond op het water. Bootje varen in Utrecht, ik kan het iedereen aanraden.
Gisterochtend voelde ik me een alien. Ik was geland op een planeet die ik niet kende. De wezens die daar rondliepen deden dingen die ik niet begreep, om redenen die ik niet wist te achterhalen. Het was koers. En 33 graden. Ik mag dan wel nooit sport kijken, niets van wielrennen begrepen hebben en een wintermeisje zijn, ik zou het mezelf nooit vergeven als ik op deze bijzondere dag binnen zou blijven. Dus trok ik zo min mogelijk kleren aan en deed wat ik kan en wat ik ken. Door Utrecht struinen en foto’s maken. Hieronder een verslag in 47 foto’s. Van de Tour de France in Hartje Utrecht.
Pas als je een tweede aflevering gemaakt hebt, bestaat een rubriek echt. Daarom vandaag de tweede editie van Wat een plaatje! (de eerste vind je hier) met daarin weer tien prachtige foto’s van Utrecht met een beetje meer achtergrond over waarom ik dat plaatje nou zo mooi vind. Overigens allemaal door mijzelf gemaakt, dat spreekt voor zich toch? Goed. Komt ie!
Als je mij een beetje kent, dan weet je dat ik alles fotografeer. Ruim een jaar lang deed ik dat letterlijk en legde ik mijn leven vast op mijn plog, een dagelijkse photo blog. 385 plogs en tienduizenden foto’s later was ik dat blogconcept wel zat. Maar het vastleggen van alles wat ik tegen kom is gebleven. Nog steeds scroll ik soms door de foto’s op mijn iPhone en verbaas ik me erover hoeveel ik er wel niet maak. Ik heb een map op mijn computer staan die iPhone foto’s heet. Die kan ik niet meer openen. Daar staan namelijk zoveel foto’s in dat alles daardoor vastloopt.
Het was je misschien al opgevallen onderaan deze pagina, maar ik maak en deel ook heel graag mooie foto’s van Utrecht op Instagram. Hoewel er op deze blog bij de artikelen meestal ook een heleboel te kijken is, moet je toch echt op Instagram zijn om nooit meer iets te missen. Ik moet hier nog een beetje op stoom komen met het schrijven, maar op Instagram gaat Hartje Utrecht al als een malle. Dus, wat hoor je dan ook alweer te zeggen? Vergeet niet te liken, volgen, abonneren? Zoiets. Hoe dan ook. Hierboven een kleine impressie van de foto’s. Als het je bevalt, zie ik je graag daar.